stam

Thesaurus

stam:

volksstamstamvorm,

Vertalingen

stam

Stamm, Abkunft, Baumstamm, Geschlecht, Gezücht, Sippe, Strunk, Wurzel, Volksstammtribe, trunk, stem, clan, race, root, ethnicgroup, radical, tree‐trunk, family, tree trunktribu, tronc, racine, lignée, radical [langue], clantronckmenκορμός, φυλήtronco, tribupuunrunko, runko, heimodeblo, stablo, plemefatörzs, törzstronco, sollevare, tribù幹, 部族그루, 부족truncuspień, plemiętronco, tribotrunchiствол, основа, племяdeblodeblo, stablo, stromstamقَبِيلَةstammestammeเผ่าkabilebộ tộc部落, 应变щам應變 (stɑm)
zelfstandig naamwoord mannelijk meervoud -men

1. deel van een boom van de grond tot aan de takken tronc mannelijk een dikke, bemoste stam un gros tronc d'arbre couvert de mousse

2. groep mensen met een eenvoudige samenleving en een eigen cultuur tribu vrouwelijk een primitieve stam une tribu primitive stamoudste chef de tribu

3. taalkunde vorm van een woord zonder de uitgangen van buiging of vervoeging racine vrouwelijk De stam van 'rijden' is 'rijd'. La racine du verbe 'rijden' est 'rijd'.