jaargetijde

Thesaurus

jaargetijde:

seizoen

Vertalingen

jaargetijde

Jahreszeit, Saisonseasonsaisonεποχήjaargetijdesæsonjaargetijdeהעונהjaargetijde (ˈjarxətɛidə)
zelfstandig naamwoord onzijdig meervoud -n

elk van de periodes van drie maanden in een jaar (2): lente, zomer, herfst, winter saison vrouwelijk De winter is een koud jaargetijde. L'hiver est une saison froide.